Mijn vriend en ik stonden die dag op de Dam. Wij woonden in Tuindorp-Oostzaan en hoorden dat de Canadezen de stad in zouden gaan. Het was 1 uur lopen en de pontonbrug was 1 uur open, 1 uur dicht.
Ik was 14 jaar, mijn vriend +/- 16 jaar.
Toen er lichte gevechtswagens voorbij “Sportex” reden zijn we er op geklommen. “Sportex” was een rijwielzaak aan de kant van de Nieuwe Kerk. Later in de bioscoop heb ik mijzelf teruggezien.
Deze lichte tanks vertrokken en de menigte begon de Duitsers uit te jouwen. Dat liep goed fout. Opeens zetten de Duitsers op het balkon een mitrailleur. Dit was het gebouw van Peek & Cloppenburg. De chaos was enorm. Ik zag mensen vallen en de BB in blauwe overalls schoten terug.
Ze lagen achter lantaarnpalen en daarvandaan gaven ze de Duitsers een portie terug.
Ik was volkomen in paniek en vluchtte via de Nieuwendijk naar het IJ; om het Centraal Station aan de IJ-kant reed een Duitse open wagen, die schoot op alles wat bewoog. Ik verstopte me achter de kademuur. En natuurlijk de pontonbrug was open.
Met angst en beven ben ik later de pont over gegaan. Mijn vriend was ik kwijtgeraakt in de chaos.
De volgende dag hoorde ik dat hij geraakt was en in het ziekenhuis lag. Na zes weken kwam hij thuis. Hij heeft er niets aan overgehouden, behalve een groot litteken.
A.J. Janssen
22 november 2004
Naschrift: De brief van de heer Janssen (*1930) is verkregen via de brieven van Dora Budde. Genoemde vriend was Frans Schouten*, hij kreeg een schot in zijn been. Hij zou door een dum-dum-kogel een groot gat in zijn been hebben gehad.
*noot: Juni 2017 bleek dat de naam gespeld wordt als Schaut