Carla van Leersum

Mijn moeder was 24 jaar en schreef een brief aan broer aan haar broer Willem. Ze woonde met haar ouders aan het eind van de oorlog op de hoek van de Dam en de Damstraat.

Haar broer Willem (toen net 13 jaar) was in het laatste oorlogsjaar vanwege de voedselschaarste, ondergebracht bij een gezin in Drenthe, evenals haar zus Wil (18 jaar).

 09-10-2013 16;50;40

Amsterdam 7 mei 1945

 Lieve Wim,

Vandaag zijn de eerste Canadese tanks hier aangekomen, ’n stuk of 6. Morgen komen er meer en op hoop van zegen dat de post nu weer gauw doorgaat schrijf ik je maar gauw ’n brief. Ik ben erg nieuwsgierig hoe of jij en Willie ’t maken en hoe of jullie de bevrijding doorstaan hebben. Is alles nogal rustig verlopen in Drenthe? Wie had dat kunnen denken hè, dat jullie daar nog eerder bevrijd zouden zijn dan wij. Voor ons komt het net op tijd anders hadden wij niets meer te eten gehad. De laatste 3 weken kregen we maar ’n half brood en 1 kilo aard. en deze week helemaal geen aard. en ’t broodrantsoen zou volgende week ook opgehouden zijn dus dan krijgen we niets meer, alleen de Roode Kruis pakketten maar nu zal ’t gauw beter worden.

Vanmiddag hebben de Duitsers zo geschoten op de Dam, verschrikkelijk gewoon. Er heerste ’n reuze vrolijke stemming en ’n drukte en dat konden de Duitsers zeker niet uitstaan. Toen begonnen ze ineens te schieten vanaf de Goote Club en de mensen konden natuurlijk niet zo gauw wegkomen. Bij de Incassobank lagen een heleboel gewonden, die werden allemaal op handkarren naar het Binnen Gasthuis vervoerd.

8 mei 1945

Gisteravond werd het donker en kon ik de brief niet klaar krijgen en zal het nu eerst doen dan breng ik hem gelijk weg. Vanmorgen om 7 uur reden de Canadezen al door de straat …..

Red: deze getuigenis is binnengekomen via krant “De Oud Amsterdammer”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.