H.J. van der Heiden-Reurts *1930
Naar aanleiding van het artikel in de Telegraaf, ontvingen we onderstaande getuigenis:
Als 14 jarige zat ik bij de jongerengroep van het Leger des Heils uit de Vrolikstraat. We zouden gaan zingen op de Dam, want het was feest.
We verzamelden bij het paleis. Daar stonden we in de galerij, achter de pilaren. Zuster de Boer was de leidster van de groep. Zuster de Boer kwam uit IJmuiden maar was geëvacueerd naar Amsterdam, de Spaarndammerstraat.
Ineens hoorden we schieten, toen is de groep uit elkaar gevlogen. Ik kwam terecht in het straatje tussen het paleis en de Nieuwe Kerk en viel daar op de grond en kreeg een fiets bovenop me. Een meneer van de BS met een overall aan heeft me toen meegesleurd. We moesten de Nieuwezijds Voorburgwal oversteken en aan de andere kant, bij het Damrak werd ook geschoten. Hij heeft me begeleid naar een ruimte, de kelder van de RijksPostspaarbank; daar zaten nog meer mensen.
Op de hoek van de Nieuwendijk zat het gebouw van de Waffen SS. Ik dacht dat de BS ook aan het schieten is geweest, of daar ook de BS zat weet ik niet, maar daar kwam het geluid van de kogels vandaan. We dachten dat er bevrijding was maar er was geen bevrijding.
Het ergste was dat toen we uit de Spaarbank kwamen, was het al 7 uur. En ik moest nog helemaal naar huis lopen. Ik zat vreselijk in de zenuwen want ik had geen makkelijke vader, “ik ben te laat thuis, ik ben te laat thuis”. Dus hollen. We woonden in de Van Woustraat en je kon tot het Frederiksplein kijken. Een kennis van hem, Ben Gerritsma, stond bij hem op het balkon, dus hij kon me niet op m’n kop geven. Ik ben nog steeds iemand van op tijd komen.
De volgende dag hoorden we dat Hans Ooms, die 17 jaar was en ook bij onze groep hoorde, was doodgeschoten. Hij lag opgebaard in de Zuiderkerk en kreeg een dienst van het Leger des Heils.
Ik ben nooit meer naar het Leger des Heils geweest. Nooit meer lid willen zijn van een clubje of een vereniging, want ik had angst, dat er iets zou gebeuren.
Het gaat nooit meer uit je hoofd. 7 mei is voor mij 7 mei op de Dam. Vroeger heb ik nog wel eens bloemen gelegd bij de Groote Club. Het is zo lang geleden maar het blijft moeilijk en wordt er verdrietig van. Ik ben erg blij dat ik dit heb kunnen vertellen want veel mensen kunnen zich dat niet voorstellen omdat ze het niet hebben meegemaakt.
Juli 2015
Gerelateerde Berichten
Views: 5464