Een knipoog
Op 7 mei is het doel de Dam om de bevrijders toe te juichen. Ik sta bij De Groote Club naast het manshoge prikkeldraad, waar aan de ene kant een Duitse militair met geweer loopt en aan de andere kant een BS’er met een stengun over de schouder. Ik zie hoe ze elkaar een knipoog geven.
Het is ongeveer 5 voor 3. Twee minuten later slaat de vlam in de pan, terwijl ik nog steeds nietsvermoedend geniet van al die mensen. Een paar minuten later klappen de balkondeuren op de eerste verdieping open en breekt de hel los. Ik zoek een veilig heenkomen, duik niet de Kalverstraat in maar vlucht naar de Nieuwendijk. Daar vormt zich aan de kop een barricade van mensen die allemaal gaan liggen om aan de kogels te ontkomen. Ik duik in de massa maar stik zowat, dus ga snel naar de etalagekant van het aanmeldingsbureau van de SS op de hoek.
Daar barst de dikke spiegelruit door de mensenmassa. Ik kruip over de glasstukken de etalage binnen en loop met een bloedende wond aan mijn duim door. Mijn zuster en joodse pleegbroer zitten inmiddels in de steeg van Woltering. Ik ga erna op een draf naar huis in Amsterdam-Noord.
gepubliceerd in Oud Amsterdammer, 13 mei 2014