7 mei 1945 Beschieting Dam vanuit de Grote Club
De Krijtberg Kerk (St. Franciscus Xaverius) op het Singel in Amsterdam had enige jaren voor de oorlog een verkenningsgroep in het leven geroepen. Na de capitulatie in mei 1940 werd de verkenners en padvindersbeweging door de bezetters verboden. Wij hadden ons troeplokaal in de Dubbele Worststeeg evenwijdig lopend met de Beulingsloot. Een weldoener uit de parochie schonk ons een volledige kampeeruitrusting oa: 4 achtpersoons dubbeldaks patrouille tenten, 4 shelters, 1 leiderstent. 1 kapeltent, grondzeilen, waterzakken, potten en pannen, sjorringen, touw, etc. etc. De moffen verzegelden ons onderkomen en confiskeerden tevens onze nieuwe kampeeruitrusting.
Na enige tijd begon het toch te kriebelen en werd besloten met een geselecteerd groepje illegaal door te gaan. Hopman Frans Paardekooper had toestemming van zijn vader om een van de zolders van Binderij Paardekooper, toenmalig gevestigd op de Noordermarkt, daarvoor te gebruiken.
Met de bevrijding hadden wij dus een kleine verkennersgroep. Gedeeltelijk geuniformeerd (van oudere broers) stonden wij bij de Dam aan het begin van de Kalverstraat in de Paleisstraat. Bij de beschieting schoten de moffen (als ik het over de oorlog heb, gebruik ik nog steeds deze term) over onze hoofden heen.
Nadat het schieten was opgehouden was de Dam leeg, op de gewonde en doodgeschoten mensen na, maar midden op de Dam stond een hulpeloos meisje van een jaar of 5-6, helemaal in paniek. Een van onze verkenners, Hans Labout overzag de situatie en liep al zwaaiend met zijn zakdoek naar het meisje en bracht het naar de wuivende moeder. Meisje onbekend, zal nu een een vrouw van ong. 74 jaar zijn en Hans circa 83 als ze nog leven. Hans woonde toen op de Prinsengracht en heeft vele jaren tot zijn pensioen als verkoper gewerkt bij Sport en Kampeerartikelen winkel “NEEF” op de Raadhuisstraat tegenover de Galerij.
Vertrouwende dat u dit artikeltje wilt opsturen naar de desbetreffende instantie, teken ik met vriendelijke groet,
11 mei 2013
C.B. Hilhorst
(adres bij redactie bekend)
Naar aanleiding van de brief heeft de Stichting contact opgenomen met briefschrijver, de thans 83-jarige heer Cees Hilhorst. Hij was destijds zestien jaar en hun groepje verkenners bestond ongeveer uit zes jongens van ongeveer dezelfde leeftijd. In zijn brief beschrijft hij de heldenrol van Hans Labout die een ongeveer 6-jarig meisje zou hebben gered en teruggegeven aan haar wuivende moeder. Hans Labout is getraceerd en ook hem hebben we gesproken. Hij is nu 85 jaar en herinnert zich weinig. “Wat was er aan de hand? Het was een feestende menigte, maar ineens paniek, schoten, vluchtende en rennende mensen. Toen duidelijk was dat er werd geschoten vanaf het balkon van de Grote Club, doken we weg en al struikelend renden ze weg, naar later bleek met de richting van de kogels mee, langs de Nieuwe Kerk de hoek om, veilig. Daarna oversteken en langs het Postkantoor naar huis, rennen!” De groep was uit elkaar. In zijn vlucht heeft hij een kind meegetrokken, of het een jongen of meisje was en hoe oud, weet hij echt niet meer. “Ik ben echt geen held hoor. Het was een reflex”.
9 Oktober 2013
Ludmilla van Santen, lid Projectgroep