Volgens mij is draaiorgel ‘t Snotneusje het lijdend voorwerp in deze gebeurtenis.
Reijer van Es – mijn oom, een broer van mijn moeder – speelde volgens de overlevering met een draaiorgel op de Dam. Hij speelde het Wilhelmus als uiting van het einde van de oorlog. Daarmee haalde hij zich de woede van de op dat moment aanwezige Duitsers op de hals, waarop werd geschoten. Mijn oom was verminderd toerekeningsvatbaar en idolaat van draaiorgels. Het was dus beslist geen onbezonnen daad van iemand die de held wilde uithangen. Ik ben in 1941 geboren en weet concreet niets van deze gebeurtenis af. Mijn moeder, die mijn vader in de oorlog heeft verloren, wilde namelijk niets vertellen over de oorlog. Na de oorlog heeft mijn grootmoeder middels het Rode Kruis alles laten uitzoeken en heeft een brief die we hierover kregen voorgelezen aan enkele kleinkinderen, onder wie ik.
Bron: Oud Amsterdammer, 7 januari 2014
[Red] Reijer van Es, geboren 3 juli 1913 is in 1942 overleden, dus zou niet de betreffende orgeldraaier van ‘t Snotneusje kunnen zijn geweest.