Dit is het verhaal dat mijn ouders mij hebben verteld over het schietincident op de Dam op 7 mei 1945.
Zelf kan ik er niets van herinneren want ik was toen bijna 2 jaar, maar ik ben er wel bij geweest. Als ik over de dam loop dan moet ik altijd denken aan mijn moeder die tegen mij zei: “kijk, daar stonden die moffen op ons te schieten en je vader en ik liepen daar met jullie“. Mijn broertje van 3 maanden lag in de kinderwagen (zo’n grote Engelse).
In de paniek die ontstond vluchtten mijn ouders weg, ik werd bovenop de kinderwagen gezet en mijn moeder holde met ons richting Raadhuisstraat.
Mijn vader echter werd een andere kant opgeduwd en zo verloren zij elkaar uit het oog.
Mijn moeder bleef hollen en uiteindelijk vluchtte zij met ons in een portiek in de J.P. Heijestraat.
Op dat moment kwam er van de tegenovergestelde richting een man aanrennen en dook diezelfde portiek in. Dat was mijn vader…….!
Naderhand hoorde ik dat mijn vader eerste hulp verleend had maar dat die hulp niet meer mocht baten.
Ik heb dit verhaal vaak gehoord en heb dit ook doorverteld aan onze zoon die het op zijn
beurt weer heeft doorverteld aan zijn zoons. Ook zij lopen met gemengde gevoelens over de Dam. Ik heb eens een krantenfoto gezien van die schietpartij en daarop staat o.a een moeder met een kinderwagen maar of dat mijn moeder is weet ik niet. Ik kan het ook niet meer vragen want mijn ouders zijn overleden.
Van wie die foto was weet ik ook niet, helaas.
Bron: B. van Beeten, via Oud Amsterdammer