Dirk van Ginkel stuurde ons deze bijdrage:
Mijn moeder Maaike Altink en haar oudste zus Petronella Ruys-Altink (schelen 17 jaar) vertrokken samen met Pieter, de jongste zoon van haar zus, naar de Dam; het was daar een groot feest, of zou er komen.
Dus gedrieën op stap vanuit de Nassaustraat naar de Dam, lopend. Daar aangekomen waren er al veel mensen op de Dam en werd er uitbundig feest gevierd. Ook was er een bloemenkoopman daar met zijn kar en strijders van de Binnenlandse Strijdkrachten.
Deze bevonden zich onder de feestvierende bevolking. In vol ornaat. Maar in de Grote Club waren nog enige Duitse militairen die hadden zich daar verschanst. Zij werden door de menigte uitgejouwd en de Nederlandse troepen liepen daar rond met hun geweren niet naar beneden gericht. Dus de Duitsers voelden zich op de een of andere manier bedreigd.
Opeens uit het niets klonken er schoten en vielen er mensen neer. Mijn moeder met haar zus en kind holden weg en zochten dekking achter de bloemenkar. Voor hen lag iemand op de grond, dood of levend, dat wisten ze niet. [red: hoogstwaarschijnlijk betreft het hier Johannes Straatmijer die ook in de 2e Nassaustraat woonde]
Daar hebben ze een tijdje gelegen. Ik weet nu niet of de kinderwagen mee is genomen of op het plein is blijven staan. De Nederlandse troepen schoten terug en uiteindelijk hebben de Duitsers zich overgegeven. Wie er is begonnen met schieten is nooit bekend gemaakt; iedereen denkt de Duitsers maar dat is geloof ik nooit bewezen.
Mijn moeder en haar zus met de kleine waren totaal in schok en wat ik heb begrepen verdwaasd richting huis gelopen. Wat een feestdag had moeten worden werd uiteindelijk nog een drama. Op de Nieuwendijk hoorden ze in een van de zijstraten een hoop kabaal, Er was een NSB-er gevonden in de steeg. Deze werd tot bloedens toe geslagen.
Thuis gekomen hebben ze verschrikkelijk gehuild en zijn een paar dagen niet op straat gegaan uit angst dat er nog meer Duitse soldaten rondliepen. Pas na dagen was de rust teruggekeerd en ging alles weer zijn gangetje.
Dirk van Ginkel
Juli 2016