Tiny van der Hoek

Tiny van der Hoek loopt op deze foto helemaal linksIk was 2,5 jaar en was bij de ijskar op de hoek Nieuwendijk/Dam waar ik net een ijsje had gekregen. Per direct lag het ijsje op de grond tot mijn grote teleurstelling. Mensen holden weg of gingen ergens achter staan. Ik zag dat er vanuit de Groote Club (die naam ken ik nu destijds was het de plek waar de Duitse vlaggen hingen en Duitse soldaten zaten) werd geschoten. Zij waren de schuld dat ik geen ijsje meer had dus ging ik erop af. Mijn moeder bleef achter bij de ijscokar. Lopend op de Dam, richting Groote Club, tussen hollende mensen door, maar juist tegen die richting in die zij gingen was ik al een eindje op weg toen ik plots werd opgepakt door een mijnheer, hij nam mij in zijn armen, jas om mij heen, en holde richting Nieuwendijk waar ik destijds woonde. Screen Shot 2015-04-09 at 21.53.47Daar kwam mijn moeder weer bij maar nergens was een schuilplaats binnen, alles was vol en wij werden geweigerd. Die mijnheer zag dat er in die zaak onder het biljart nog plaats was, trapje een ruit in, mijn moeder kroop naar binnen en pakte mij aan en wij hebben onder het biljart een schuilplaats gehad. Die mijnheer verdween richting Dam. Ging hij meer hulp verlenen of zelf op zoek naar een schuilplaats? Ik weet het niet. In mijn herinnering zat immer “schuine strepen”. Later, in een amateur opname van Bert Haanstra, begreep ik dat die ” schuine streep” mensen achter lantaarn palen waren die achter elkaar dekking zochten. Tijdens mijn “missie”, verhaal halen over geen ijsje meer, was ik zo gericht op het “hoek”raam van de Groote Club”, het raam waar ik nog altijd naar kijk als ik in Amsterdam ben, dat in mijn herinnering mensen op straat lagen om te rusten. Ik besefte toen niet dat ik langs gewonde – dan wel dode mensen liep zo gebiologeerd was ik om die boze mensen daar bij dat raam te vertellen hoe gemeen ik hen vond. Gelukkig werd ik opgepakt en in veiligheid gebracht. Dit gebeuren staat nog altijd op mijn netvlies en uiteraard pas later begreep ik wat er werkelijk aan de hand was.

1 Reactie

  1. Arthur Rebattu

    The most impressive and had the most emotional impact on me of all that I have read.

    Reageren

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.