Bertha van der Veen 1923-1989
Petronella van de Velde 1921-2022
Via de website ontvingen we deze vraag van Liesbeth de Boer:
Graag vraag ik u of het mogelijk is de beelden per paar seconden te kunnen bekijken. Mijn moeder Bep en mijn tante Nel zijn bij de viering op de Dam geweest op 7 mei 1945. Zij zijn weggerend richting Damrak. Mijn moeder is gevallen, maar mijn tante was al doorgerend. Is het mogelijk dat ik dit proberen op te zoeken? Mijn moeder is al in 1989 gestorven, heb het haar nooit verder kunnen vragen waar zij precies is gevallen. Mijn tante wist het niet, is na de oorlog niet meer over gesproken!
Het speelt al jaren in mijn hoofd, maar is geen drama als ik het niet te weten kom. Mijn vader wist het ook niet, hij was in Berlijn als tewerkgestelde.
Misschien kom ik er ooit achter waar mijn moeder is gevallen.
Liesbeth heeft alle filmbeelden bekeken, maar het bleek toch lastig om de beide dames te ontdekken.
Op ons verzoek is het verhaal met ons gedeeld, waaruit we onderstaande tekst hebben samengesteld.
Het gezin Philippus van der Veen en Geeltje Mons woont op de Brouwersgracht 155-1 waarnaast de brandstoffenhandel Mons gevestigd is waar vader werkt. De kolen van Mons zijn welbekend.
foto ter beschikking gesteld door Liesbeth
Bertha, roepnaam Bep, is met haar 21 jaar de jongste dochter van het gezin en op dat moment verloofd met Johannes de Boer, roepnaam Joop. Hij was tewerkgesteld in Berlijn. Was eerst even ondergedoken, maar werd door zijn buurjongen verraden en afgevoerd naar Berlijn.
Bep’s broer, ook met roepnaam Joop, was op dat moment verloofd met Petronella van de Velde, roepnaam Nel. Ook hij was tewerkgesteld in Duitsland.
Bep en Nel hadden veel steun aan elkaar tijdens WOII. En gingen dus samen op 7 mei 1945 naar de Dam om de bevrijding te vieren.
Tijdens de beschieting vluchtten zij weg richting Damrak. Nel liep voorop en heeft niet gezien dat Bep was gevallen. En wist ook niet meer waar Bep is gevallen. Bep kwam veel later thuis met schaafwonden.
Joop van der Veen kwam medio mei ’45 terug uit Duitsland.
Mijn vader, Joop de Boer kwam eind mei ’45, na veel ontberingen onderweg, pas terug.
Na de oorlog voerden deze vier mensen een ludieke actie uit. De overgebleven broodbonnen die niet meer konden worden gebruikt werden op een door Joop van der Veen gemaakte broodpop vastgemaakt. De pop werd in een kleine versierde doodskist gelegd. Onder veel bekijks vervoerden zij per trein de doodskist naar Bussum. En gingen te voet naar de Brinklaan, waar een andere zuster en haar man een bakkerij hadden. Daar stonden twee zusters van mijn moeder in doodgraverskostuum hun op te wachten. Met zijn allen stopten zij de doodskist in de bakkersoven om symbolisch een beetje de ellende van de oorlog te cremeren.
Oktober 2024
