Leo Onclin *1938
Ik woonde in de Herenstraat op nummer 3 en mocht natuurlijk van mijn ouders niet naar de Dam. Maar ja, twee woorden waren natuurlijk interessant en dat waren ‘chocola’ en ‘sigaretten’. Nou rookte ik niet, maar chocolade dat wilde ik natuurlijk wel. Mijn vriendje mocht ook niet, dus ging ik alleen.
Daar aangekomen was het erg druk op de Dam en ik probeerde zo dicht mogelijk bij de militairen te komen die stonden voor de Bijenkorf opgesteld.
Maar opeens begon iedereen te rennen en de kogels vlogen je om de oren ik liet me vallen en probeerde achter het orgel te komen.
Na enige tijd stopte het schieten en nam een man me bij de hand en we renden naar een zijstraat voor hotel de Roode Leeuw. We gingen via de goedereningang naar binnen en daar werden ook de gewonden naar binnen gebracht; het was een verschrikkelijke toestand allemaal gillende en kermende mensen.
Na een uur of misschien langer liepen we achter elkaar via de Nieuwendijk richting huis.
Daar waren ze blij dat ik er weer was en de mijnheer die mij thuis bracht werd door mijn ouders bedankt.
En ik had nog geen chocola.
Januari 2017
Views: 4822