Ik was met mijn moeder en jongere broertje, ik van 1936, hij van 1938, naar de Dam gegaan om de bevrijding te vieren. Het was feestelijk totdat dat de BS- binnenlandse strijdkrachten-met hun blauwe overals en helmen de wapens van de officieren in de Groote Club wilden innemen. Die waren zo kwaad dat er geen officieren waren die dat deden, dat ze bevel gaven om de menigte te beschieten, en zo gebeurde.
Dit verhaal hoorde ik later van mijn vader en buurtbewoners die er ook aanwezig waren.
Meteen toen het schieten begon trok mijn moeder ons achter het draaiorgel, meen dat wij er vlak achter stonden, de eersten dacht ik. De foto van dit staat in de Telegraaf van 4 mei 2010, daarachter stond ook Gerard Nieuwmeijer met zijn moeder. Toen het schieten ophield renden we naar links naast het Peek en Cloppenburg-gebouw en naar de eerste steeg die naar het Singel liep, vandaar ongeschonden terug naar de Spaarndammerbuurt waar wij woonden. Er lagen veel mensen op de straat, zag toen niet wie dood en gewond waren, veel paniek en spullen op de Dam.
Artikel van de Telegraaf 4 mei 2010, de tekst is opgenomen op de pagina van Dien en Gerard Nieuwmeijer.
Januari 2017
Views: 5357
