Jan Hoesman 1880-1956 en Catharina Hoesman-Hubert 1883-1967
Het echtpaar staat op de foto die Hans Sibbelee maakte op de EHBO-afdeling van het Binnengasthuis waar de gewonden werd binnengebracht.
Op de lijst die opgemaakt werd in het Binnengasthuis, en waarover we beschikken, staat:
C. Hoesman-Hubert, 61 jaar, Wilhelminastraat 88 2hs, fractuur femoris (heupfractuur), vallen, polikliniek en we vroegen ons af of zij op deze foto staat.
(Wilhelminastraat had tijdens de oorlog een andere naam en werd Westergasthuisstraat genoemd)
Na de publiciteit rond 75 jaar Vrijheid kregen we een reactie van kleinzoon Bernie uit Australie. We hebben hem de vraag voorgelegd of hij zijn grootouders hier herkend.
Op onze TV ontvangen we de zender SBS met internationaal nieuws en ik kijk het Nederlandse nieuws van de NOS Hilversum bijna iedere dag (om mijn taal te onderhouden). Er waren veel uitzendingen over 75 jaar Vrijheid-vieringen. Er was aandacht voor de gebeurtenis op de Dam en draaiorgel het Snotneusje speelde muziek.
Omdat ik musicus ben, zocht ik online op ‘Snotneus’ en kwam op de overzichtspagina met foto’s en van de gebeurtenis met gewonden en slachtoffers. Wat een grote verrassing is het om mijn grootouders te zien op jullie website. Ja, het echtpaar op de foto zijn mijn grootouders.
Mijn grootouders waren aanwezig op de Dam op 7 mei 1945 toen de paniek uitbrak. Mijn grootmoeder viel in de Kalverstraat en brak haar heup. Grootvader stond over haar heen om haar te beschermen tot het rustiger werd. Ik woon nu in Australie en herinner me hen alleen van toen ik klein was. Op dat moment was ik 5 jaar oud en heb weinig herinneringen aan hen. Wel herinner ik me het afscheidsbezoek aan hen in 1949, het jaar dat we naar Australie emigreerden.
Het echtpaar Hoesman-Hubert kreeg 3 kinderen: Jan, Catharina, en Poulus was de jongste. Poulus trouwde in 1931 met Rosa Lina Peelen, verhuisden naar Rijswijk voor en tijdens de oorlog, woonden korte tijd in Amsterdam en emigreerden vandaar in 1947 naar Venezuela, een tussenstop in 1949 van twee maanden in Amsterdam waar ze inwoonden bij haar zus en zwager, waarna ze definitief emigreerden naar Australie met hun kinderen, Paula 1933-2019, Bernie *1940, en André 1942-2020.
Na de oorlog verbleven we enige tijd in Venezuela waar vader werkte voor de Koninklijke Shell in de bouw van een olieraffinaderij in Punta Cardon. Na een korte tussenstop in Nederland emigreerden we naar Australie. Vader vertrok eerst en wij volgden een jaar later. Vader werd een bouwvakker, Paula werkte in de lokale winkel, André en ik gingen naar school terwijl onze moeder thuis was. We vonden allemaal onze weg, behalve moeder. Haar verhaal is er een van eenzaamheid en isolatie, zo ver weg van familie en met weinig contact in gebrekkig Engels. En zo gaat ons verhaal verder.
Oma en opa thuis op 9-2-1955 bij de viering van hun 50-jarig huwelijk.
De Bargara foto op de taart was naar hen gestuurd voor de gelegenheid, en toont mijzelf, André, vader en moeder, op de camping bij zee.
We weten verder weinig over de geschiedenis van de voorouders van mijn grootvader. Daarentegen hebben we goed contact met de familie van moeders kant. Haar ouders Peelen overleden toen ze een tiener was; als ik het goed heb zat hij in de diamanthandel. We kenden haar zus en hebben contact met veel van haar nageslacht. We bezochten hen verschillende keren en zij zijn onze uitgebreide Nederlandse familie.
Naar aanleiding van deze correspondentie tonen onze kinderen oprechte interesse in hun geschiedenis en dat is erg fijn.
Dank voor uw belangstelling. Het allerbeste, blijf veilig.
Gegroet,
Bernie
Bernie wilde graag contact met familie van vader. We brachten hem in contact met zijn neef Robert.
Mijn vader Jan was de oudste broer van Poulus. Het is mij verder niet bekend dat oma gewond raakte, behalve dat mijn moeder dat aan mijn echtgenote heeft verteld, dat ze onder de voet was gelopen. Ik kende mijn grootouders niet en zie de foto nu voor het eerst.
Mijn ouders zouden ook naar Australie emigreren, naar vaders broer, maar toen mijn moeder ziek werd, ging dat niet door.
Ook onze zoon heeft nog wel online gezocht naar familie in Australie maar er zijn er zoveel met deze achternaam.
Heel bijzonder dat we zo toch contact met elkaar hebben.
Mei 2020-Januari 2021
