SCHIETPARTIJ OP DEN DAM
19 dooden, 117 gewonden
Maandagmiddag te drie uur klonken plotseling schoten over den feestvierenden Dam. De menschenzee spatte uiteen. Na eenige minuten van doodsangst en verwarring bleef er een leeg plein achter, bestrooid met dooden, gewonden, verlaten kinderwagens en fietsen, een scheefhangend pierement, de flarden van jammerlijk verstoorde vreugde.
De schoten vielen van de eerste en tweede verdieping van het gebouw van de Groote Club, waar de staf van een Duitsche marine afdeeling is gevestigd. Een zoo groote menigte – er waren er duizenden – kon niet terstond dekking vinden. Op den hoek van het Damrak, bij het huis “De bisschop”, was het gedrang het grootst. Toen de menschenstroom daar was weggeëbd, kon men daar een tiental menschen zien liggen, temidden van de wrakken van eenige bakfietsen en kinderwagens. Ook overal elders op het plein lagen slachtoffers verspreid. Op de hoeken en in portieken stonden gebukt met machinegeweren in den aanslag, de mannen van de NSB [red: N.B.S.] en van de politie.
Achter lantaarnpalen en achter trottoirbanden bevonden zich nog eenige achtergebleven burgers, die zelfs de vlucht te gevaarlijk vonden. In de gebouwen rond den Dam vonden vele vrouwen en kinderen, overstuur en veelal licht gewond, onderdak. Zeer spoedig was de eerste geneeskundige hulp ter plaatse, leden van de transportcolonne van het Roode Kruis, verpleegsters, padvinders.
Het vuren duurde nog geruimen tijd tot ruim halfvijf. Geschoten werd met geweren en mitrailleurs. Af en toe klonken zwaardere ontploffingen. Twee overvalauto’s met Grüne Polizei stormden van het Rokin naar het Damrak, fanatiek in alle richtingen vurend.
Het schieten nam een einde nadat men den commandant van de N.B.S. te Amsterdam, den heer Overhoff (in burger voorzitter van de Ned. Vereeniging voor den Effectenhandel) verschillende malen den Dam had zien oversteken, vergezeld van een Duitsch officier, en de Groote Club binnengaan. Men kon zien, hoe hij na eenigen tijd met een handgebaar
aan zijn mannen gelastte het vuren te staken. De N.B.S. trok zich toen van de hoeken en portieken terug. Er vielen van Duitsche zijde nog enige schoten. Daarna werd het stil en kon de intusschen talrijk geworden medische hulp haar werk ongestoord verrichten. Tevoren immers hadden medische helpers en geestelijken zich op het plein kunnen begeven slechts vergezeld van iemand die een witte vlag met rood kruis of alleen maar een witte doek boven hem uit hield.
Volgens de officieele cijfers zijn er 19 dooden en 117 gewonden gevallen. Op het Stationsplein is nog een doode gevallen, bij een schietpartij tusschen de Grüne Polizei en B.S. en op de Weteringschans een doode en twee gewonden.
